Nie ma dziecka zbyt małego na diagnozę logopedyczną i ewentualną terapię.
Już od pierwszych dni życia dziecka wydawane przez nie dźwięki dostarczają nam informacji o tym, czy aparat artykulacyjny działa prawidłowo, a dziecko od pierwszych tygodni uczy się komunikacji – jego płacz, marudzenie zaczyna się różnicować w zależności od potrzeb, a mamy doskonale je odczytują. W logopedii istnieją dokładnie opracowane normy odnośnie tego, co powinno mówić i jakie rozumieć komunikaty słowne dziecko w kolejnych etapach życia, od chwili narodzin. Zaczynając od głużenia, przez kolejne rodzaje gaworzenia, pierwsze słowa, zdania do coraz dłuższych wypowiedzi. Zatem, można łatwo sprawdzić czy u dziecka , w każdym wieku mowa rozwija się prawidłowo. Stronę artykulacyjną wypowiedzi (wady wymowy)badamy u dzieci mówiących.
Jakiekolwiek trudności dziecka w zakresie odruchów ustno-twarzowych oraz funkcji pokarmowych (ssanie, gryzienie, odgryzanie, żucie), połykanie, oddychanie powodują nieprawidłowości w kształtowaniu się języka i powinny być jak najszybciej diagnozowane logopedycznie oraz objęte terapią.
Diagnoza logopedyczna i neurologopedyczna dzieci obejmuje:
- ocenę odruchów ustno-twarzowych oraz czynności fizjologicznych w obrębie narządu mowy, tj. funkcji pokarmowych (ssanie, gryzienie, odgryzanie, żucie), połykanie, oddychanie
- ocenę poziomu rozwoju komunikacji językowej: mówienie i rozumienie mowy.
- ocenę budowy, sprawności i napięcia mięśniowego aparatu artykulacyjnego (wargi, język, podniebienie, żuchwa)
DIAGNOZUJEMY I PROWADZIMY TERAPIĘ:
- Dyslalia (wady wymowy)
- Opóźniony rozwój mowy: samoistny (dotyczy tylko mowy) i niesamoistny (związany z opóźnieniem, zaburzeniem rozwoju psychoruchowego, uszkodzeniem słuchu, wzroku, wadami rozwojowymi obwodowego narządu mowy, zaburzeniami przemiany materii, uwarunkowaniami środowiskowymi, uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego)
- Zaburzenia w zakresie funkcji pokarmowych (dysfagia)
- Dyzartria ( najczęściej dotyczy dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym)
- Afazja/niedokształcenie mowy o typie afazji, alalia (spowodowana uszkodzeniem kory mózgowej w rejonie odpowiedzialnym za mowę. Często dotyka dzieci urodzonych z zamartwicą, mikrowylewami, niedotlenieniem i innych urazach i chorobach neurologicznych)
- Jąkanie
- Dysglosja (wynika z nieprawidłowej budowy narządów artykulacyjnych), w tym dzieci z rozszczepem podniebienia
Diagnoza obejmuje ocenę w/w aspektów oraz określenie patomechanizmów ( przyczyn) i zaplanowanie terapii. W niektórych przypadkach, głównie opóźnionego rozwoju mowy i afazji, do postawienia ostatecznej diagnozy konieczne jest objęcie dziecka systematyczną terapią oraz wykonanie specjalistycznych badań:
- badanie psychologiczne
- konsultacja neurologiczna
- badanie słuchu i przetwarzania słuchowego
- ocena procesów przetwarzania sensomotorycznego ( SI )
U OSÓB DOROSŁYCH PROWADZIMY DIAGNOZĘ I TERAPIĘ:
- afazji i dyzartrii (osoby po urazach neurologicznych)
- jąkania
- wad wymowy