DIAGNOZA LOGOPEDYCZNA I NEUROLOGOPEDYCZNA DZIECI I OSÓB DOROSŁYCH

×

Komunikat o błędzie

  • Deprecated function: implode(): Passing glue string after array is deprecated. Swap the parameters w drupal_get_feeds() (linia 394 z /home/logomag/public_html/includes/common.inc).
  • Deprecated function: The each() function is deprecated. This message will be suppressed on further calls w menu_set_active_trail() (linia 2405 z /home/logomag/public_html/includes/menu.inc).

Nie ma dziecka zbyt małego na diagnozę logopedyczną i ewentualną terapię.

Już od pierwszych dni życia dziecka wydawane przez nie dźwięki dostarczają nam informacji o tym, czy aparat artykulacyjny działa prawidłowo, a dziecko od pierwszych tygodni uczy się komunikacji – jego płacz, marudzenie zaczyna się różnicować w zależności od potrzeb, a mamy doskonale je odczytują. W logopedii istnieją dokładnie opracowane normy odnośnie tego, co powinno mówić i jakie rozumieć komunikaty słowne dziecko w kolejnych etapach życia, od chwili narodzin. Zaczynając od głużenia, przez kolejne rodzaje gaworzenia, pierwsze słowa, zdania do coraz dłuższych wypowiedzi. Zatem, można łatwo sprawdzić czy u dziecka , w każdym wieku mowa rozwija się prawidłowo. Stronę artykulacyjną wypowiedzi (wady wymowy)badamy u dzieci mówiących.

Jakiekolwiek trudności dziecka w zakresie odruchów ustno-twarzowych oraz funkcji pokarmowych (ssanie, gryzienie, odgryzanie, żucie), połykanie, oddychanie powodują nieprawidłowości w kształtowaniu się języka i powinny być jak najszybciej diagnozowane logopedycznie oraz objęte terapią.

Diagnoza logopedyczna i neurologopedyczna dzieci obejmuje:

  • ocenę odruchów ustno-twarzowych oraz czynności fizjologicznych w obrębie narządu mowy, tj. funkcji pokarmowych (ssanie, gryzienie, odgryzanie, żucie), połykanie, oddychanie
  • ocenę poziomu rozwoju komunikacji językowej: mówienie i rozumienie mowy.
  • ocenę budowy, sprawności i napięcia mięśniowego aparatu artykulacyjnego (wargi, język, podniebienie, żuchwa)

DIAGNOZUJEMY I PROWADZIMY TERAPIĘ:

  • Dyslalia (wady wymowy)
  • Opóźniony rozwój mowy: samoistny (dotyczy tylko mowy) i  niesamoistny (związany z opóźnieniem, zaburzeniem rozwoju psychoruchowego, uszkodzeniem słuchu, wzroku, wadami rozwojowymi obwodowego narządu mowy, zaburzeniami przemiany materii, uwarunkowaniami środowiskowymi, uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego)
  • Zaburzenia w zakresie funkcji pokarmowych (dysfagia)
  • Dyzartria ( najczęściej dotyczy dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym)
  • Afazja/niedokształcenie mowy o typie afazji, alalia (spowodowana uszkodzeniem kory mózgowej w rejonie odpowiedzialnym za mowę. Często dotyka dzieci urodzonych z zamartwicą, mikrowylewami, niedotlenieniem i innych urazach i chorobach neurologicznych)
  • Jąkanie
  • Dysglosja (wynika z nieprawidłowej budowy narządów artykulacyjnych), w tym dzieci z rozszczepem podniebienia

Diagnoza obejmuje ocenę w/w aspektów oraz określenie patomechanizmów ( przyczyn) i zaplanowanie terapii. W niektórych przypadkach, głównie opóźnionego rozwoju mowy i afazji, do postawienia ostatecznej diagnozy konieczne jest objęcie dziecka systematyczną terapią oraz   wykonanie specjalistycznych badań:                            

  • badanie psychologiczne
  • konsultacja neurologiczna 
  • badanie słuchu i przetwarzania słuchowego 
  • ocena procesów przetwarzania sensomotorycznego ( SI )

U OSÓB DOROSŁYCH PROWADZIMY DIAGNOZĘ I TERAPIĘ:

  • afazji i dyzartrii (osoby po urazach neurologicznych)
  • jąkania
  • wad wymowy